دستور systemctl

مدیریت سرویس‌ها توسط  systemctl                       

systemd    یک سیستم  init   است که در برخی از لینوکس‌ها برای کنترل و مدیریت فضای کاری کاربر و همچنین مدیریت سرویس‌ها و پردازش‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

از سال 2015 بسیاری از توزیع‌های مطرح لینوکس مانند دبیان، centos و غیره systemD را به عنوان سیستم init خود قرار دادند.

حال کاربران لینوکسی برای استفاده از systemD در خط فرمان از systemctl استفاده کرده که در این مطلب به آموزش کار با systemctl می پردازیم.

systemctl همانند سایر دستورات لینوکسی دارای پارامترهای گوناگونی است که در ادامه به نوع ساختار وارد کردن دستور systemctl و توضیح انواع پارامترهای آن می‌پردازیم.

ساختار دستور systemctl

systemctl   [Parameter]   application.suffix

در بخش parameter ، شما نوع فعاللیت یک سرویس را مشخص می‌کنید مانند start یا stop

در بخش application ، نام ابزار ، اپلیکیشن و یا سرویس مورد نظر را وارد می‌نمایید. مانند Apache یا mysql

اگر شما یک کاربر غیر ریشه هستید لطفا روت شوید و یا قبل از دستور sudo بگذارید تا دستور با دسترسی ریشه اجرا شود در غیر این صورت ممکن که دستور شما عمل نکند.

و در انتها در بخش suffix ، یونیت مورد نظر جهت کنترل را وارد می‌کنید مانند Service یا socket

استارت سرویس با  systemctl

برای استارت یک سرویس در لینوکس از پارامتر start استفاده می‌شود.

ساختار دستور

systemctl   start   application.service

همانطور که ملاحظه می‌کنید پس از دستور systemctl ، پارامتر start نوشته شده و در انتها نام سرویس نوشته می‌شود

systemctl  start   nginx.service

systemctl    start   nginx