نصب زبان برنامه نویسی Swift بر روی لینوکس ( Ubuntu )

در این مقاله قصد داریم با نصب و استفاده از زبان برنامه نویسی swift بر روی لینوکس آشنا شویم.

اولین گام برای نصب swift این است که شما با ورود به سایت  swift آخرین ورژن آن را دانلود کنید. که در این تاریخ که مطلب نوشته می‌شود آخرین ورژن 4.1.2 می‌باشد.

بسته های لینوکس آرشیوهای tar هستند، شامل یک کپی از کامپایلر سویفت، lldb، و ابزارهای مرتبط. شما می توانید با خارج کردن این فایل ها از حالت فشرده ، آنها را در هر کجا که می خواهید پروژه خود اجرا شود کپی کنید. در واقع این همان مسیری است که قرار است swift نصب شود.

در مرحله ی بعد شما باید فایل های وابسته به swift که برای اجرا به آنها نیاز دارد را نصب کنید، که به راحتی با باز کردن ترمینال و نوشتن کد زیر در آن می‌توانید این کار را اجام دهید.

 sudo apt-get install clang $

سپس دستور زیر را در ترمینال وارد کنید:

gedit .profile $

این دستور یک ویرایشگر متن باز می‌کند که باید خط اول آن را خالی بگذارد و در خط دوم آن متن زیر را تایپ کنید:

 "{export PATH=/path/to/usr/bin:"${PATH

از دستور زیر استفاده کنید تا مطمئن شوید که سوئیفت نصب شده است یا نه.

swift --version $

نتیجه این دستور باید چیزی شبیه به این باشد:

 (...Apple Swift version 4.1.2-dev (LLVM ..., Clang ..., Swift

حال که swift به درستی نصب شد می‌توانیم یک برنامه ساده در آن بنویسیم.

۱. استفاده از REPL:

سوئیفت یک پوسته تعاملی به نام REPL دارد که در آن می توان دستورهایی را اجرا کرد. در این مقاله توضیح زیادی در رابطه با REPL داده نخواهد شد. در صورت تمایل به استفاده از REPL می‌توانید از این آدرس استفاده کنید.

توجه داشته باشید که REPL برای ساخت اپلیکیشن ها کافی نیست و برای چنین کاری باید از روش دیگری استفاده کنید.

۲. ساخت یک پروژه ساده سوئیفت

در این بخش یاد قصد داریم  یک پروژه ساده سوئیفت ایجاد کنیم که Hello World را چاپ کند. در دایرکتوری سوئیفت خود یک دایرکتوری Hello  ایجاد کنید و در ترمینال به آن سوئیچ کنید:

mkdir hello $

cd hello $

حال شما یک پکیج سوئیفت با نام Hello ایجاد کرده اید ولی این پیکیج کامل نیست زیرا هر پیکیجی باید فایلی با نام Package.swift داشته باشد. با استفاده از دستور زیر، این فایل را ایجاد کنید:

touch Package.swift $

یک دایرکتوری Sources به همراه فایل main.swift نیز باید وجود داشته باشد.

mkdir Source $

touch Source/main.swift $

حال، فایل main.swift را ویرایش کنید. برای ویرایش این فایل می توانید از ویرایشگر متنی گرافیکی استفاده کنید. دستور زیر را در این فایل قرار دهید:

("!print("Hello , World

حال برای کامپایل آن از دستور زیر استفاده کنید.

  swift build $

این دستور یک برنامه قابل اجرا در .build/debug/Hello به شما می دهد. برنامه را اجرا کنید و دستور چاپ شده Hello World را مشاهده کنید.

 build/debug/Hello. $

امیدوارم مطالب مفید واقع شده باشد

ترجمه: مصطفی چام - ۹۴۱۸۳۲۲۱۰

منبع: https://swift.org

افزایش بهره وری با Z و Zsh در CentOS

معرفی

کار بر روی سیستم های لینوکس به این معنی است که یکی از خط فرمان ها بیشتر از نه استفاده می کند. نیاز به تایپ نام پوشه های طولانی مدت و همچنین نام های فرمان حدس زد زمان با ارزش است. این می تواند خیلی سریع بشود. Z یک ابزار است که هر دایرکتوری را که مرور می کنید را ثبت می کند و یک لیست وزنی از موارد مکرر و اخیرا استفاده می کند. Zsh یک جایگزین برای bash (پوسته پیش فرض که در بیشتر توزیع های لینوکس وجود دارد) است که پیشرفت های ظریف مانند تصحیح املا کلمات / دستورات و افزونه بهتر را اضافه می کند.

راه اندازی و نصب

ز یک نمونه Vultr که CentOS را اجرا می کند (نسخه 6 یا 7) را امتحان کنید و برای اضافه کردن یک مدیر جدید (sudo) از مراحل زیر استفاده کنید. ما این کار را انجام می دهیم زیرا این کار در راستای بهترین شیوه ها برای ایجاد یک کاربر جدید و اختصاص دادن آن به مدیر مجوز برای دسترسی به سرور است، نه استفاده از کاربر ریشه.

به Vlltr instance ssh root @ [vultr-ip-address] وصل شوید
adduser کاربر جدید <newuser> را اضافه کنید

گذرواژه جدید userwidth <newuser> را تنظیم کنید.

کاربر جدید user admin user usermod -a -G wheel <newuser>.

(فقط CentOS 6) به sudoers اضافه کنید: echo '<newuser> ALL = (ALL) ALL' >> / etc / sudoers.

از خروج مثال جدا شوید

دوباره به نمونه متصل شوید، اما این بار به عنوان کاربر جدید ssh <newuser> @ [vultr-ip-address].

نصب و استفاده از Z

پس از ورود به سیستم به عنوان "newuser" (در غیر این صورت، اجرای cd ~) باید در دایرکتوری خانگی خود باشید. مراحل بعدی را برای نصب Z بگذارید. توجه داشته باشید که از زمانی که Z یک اسکریپت است، آنچه ما انجام می دهیم این است که آن را به دایرکتوری اصلی ما بفرستیم و به هر دلیلی که شروع می شود Z را اجرا کنیم.

Download wget https://raw.githubusercontent.com/rupa/z/master/z.sh.

Install printf "\n\n#initialize Z (https://github.com/rupa/z) \n. ~/z.sh \n\n" >> .bashrc. This command appends . ~/z.sh to your .bashrc file, which in turn tells it to run Z upon start-up.

Reload shell source ~/.bashrc.

برای آزمایش اینکه چگونه Z کار می کند، به این فهرست ها مراجعه کنید:

cd /etc/cloud/templates

cd /usr/share/nano

cd /etc/pki/java

cd ~

در حال حاضر، از ترمینال خود، در z clo تایپ کنید و دکمه تب را فشار دهید، سپس وارد شوید. بعد، z nano را تایپ کنید و دکمه تب را بزنید، سپس دوباره وارد شوید. در هر دو مورد می بینید که Z بطور خودکار سی دی را به دایرکتوری های اول و دوم که در ابتدا مرور می کنید را می دانند.

نصب و استفاده از zsh

1)Install sudo yum update && sudo yum -y install zsh.

2)چک کردن نسخه برای تأیید نصب zsh --version.          

3) zsh zsh default shell chsh -s / bin / zsh را انتخاب کنید. از شما خواسته خواهد شد تا رمز عبور خود را وارد کنید.

4) Logout exit.

5) دوباره به سیستم ssh <newuser> @ [vultr-ip-address] وارد شوید.

اگر شما با یک پیکربندی پوسته پوسته Zsh خوش آمد می گویید، "2"، سپس "1"، سپس "0" برای پذیرش تنظیمات پیش فرض.
برای آزمایش همه چیز، تایپ "کشتن" و فشار دکمه تب (یک فضای بعد از کشتن وجود دارد). Zsh به طور خودکار یک لیست یا پردازش هایی را برای کشتن به عنوان مخالف انجام هیچ کاری نشان می دهد.
Zsh همچنین تاریخچه ترمینال خود را در چندین پنجره / جلسات به اشتراک می گذارد و دارای ویژگی های دیگری نیز می باشد. همچنین چارچوب هایی در بالای Zsh وجود دارد که حتی ویژگی های خیره کننده ای نیز به آن اضافه می کند، مانند Oh-my-zsh و prezto.

استفاده از Z با Zsh

1)Run printf "\n\n#initialize Z (https://github.com/rupa/z) \n. ~/z.sh \n\n" >> .zshrc. This command appends . ~/z.sh to .zshrc file, which tells it to run Z on start-up.

2) Reload shell source ~/.zshrc

توجه: اگر تنظیمات پیش فرض را دوست نداشته باشید می توانید پیکربندی پوسته Zsh را با ویرایش فایل zshrc (در دایرکتوری خانگی خود) یا با اجرای دستورات زیر به روز کنید:

autoload -U zsh-newuser-install

zsh-newuser-install -f

    source ~/.zshrc

نتیجه

Z و Zsh ابزارهای مفید هستند که به شدت به افزایش بهره وری شما کمک می کند.

تهیه کننده:
لیلا متقی

منبع:

https://www.vultr.com/docs/boost-productivity-with-z-and-zsh-on-centos

SWAP SPACE

SWAP SPACE

فضای تعویض در لینوکس هنگامی که مقدار حافظه فیزیکی (RAM) پر است استفاده می شود. اگر سیستم به منابع حافظه بیشتر نیاز دارد و RAM کامل پر باشد، صفحات غیر فعال در حافظه به فضای swap منتقل می شوند. حافظه swap به دلیل اینکه در هارد دیسک قرار دارد سرعت کمتری نسبت به رم دارد. 

فضای swpaمی تواند یک پارتیشن swap تعویض اختصاص داده شده بشد  یا یک فایل مبادله یا ترکیبی از پارتیشن های مبادله و فایل های مبادله.

در سالهای گذشته، مقدار توصیه شده فضای swap به صورت خطی با مقدار RAM در سیستم افزایش یافت. اما چون حجم حافظه در سیستم های مدرن به صدها گیگابایت افزایش یافته است، اکنون مشخص شده است که مقدار فضای مبادله ای که یک سیستم نیاز دارد، عملکرد حافظه کاری است که در آن سیستم اجرا می شود. با این حال، با توجه به اینکه فضای swap معمولا در زمان نصب تعیین می شود و قبل از اینکه حجم کار حافظه سیستم را تعیین می کند، مشکل است، ما توصیه می کنیم تعویض سیستم را با استفاده از جدول زیر توصیه کنیم.

از دستورات free  و  cat /proc/swaps استفاده کنید تا بتوانید مقدار و جایی که swap در حال استفاده است را بررسی کنید.

بهترین راه برای اینکه حافظه swap خود را تغییر دهید این است که سیستم خود را در حالت rescue mode بوت کنیم.

 ADDING SWAP SPACE

گاهی اوقات لازم است فضای swap را بعد از نصب اضافه کنید. به عنوان مثال، شما می توانید مقدار RAM در سیستم خود را از 128 مگابایت تا 256 مگابایت ارتقا دهید، اما تنها 256 مگابایت فضای swap وجود دارد. ممکن است مفید باشد که فضای swap را تا 512 مگابایت افزایش دهید، اگر عملیات شدید حافظه انجام می دهید یا برنامه هایی را اجرا می کنید که نیاز به مقدار زیادی حافظه دارند. میتوانید فضای swap خود را تغییر دهید.

سه روش برای این کار وجود دارد:

1. ایجاد یک پارتیشن swap  جدید
2. درست کردن یک فایل swap
3. گسترش فایل موجود در LVM2

1)ایجاد یک پارتیشن swap  جدید

1.1) ایجاد یک پارتیشن swap  جدیدحجم منطقی LVM2 از اندازه 256 مگابایت را ایجاد کنید:
lvm lvcreate VolGroup00 -n LogVol02 -L 256M

1.2)فضای swap جدید را فرمت کنید:

mkswap /dev/VolGroup00/LogVol02

1.3)ورودی زیر را به فایل / etc / fstab اضافه کنید:

/dev/VolGroup00/LogVol02 swap swap defaults 0 0

1.4)جلوی حجم را فعال کنید:

swapon -va

1.5)تست اینکه حجم منطقی به درستی گسترش یافته است:

cat /proc/swaps
free

2)درست کرن یک فایل swap

2.1) اندازه فایل جدید swapرا در مگابایت تعیین کنید و برای تعیین تعداد بلوک ها با 1024 ضرب کنید. برای مثال، اندازه بلوک یک فایل مبادله 64 مگابایتی 65536 است.

2.2)در یک فاکتور پوسته به عنوان ریشه، دستور زیر را با شمارش برابر با اندازه بلوک دلخواه تایپ کنید:

dd if=/dev/zero of=/swapfile bs=1024 count=65536

2.3)تغییر مجوز فایل جدید ایجاد شده:

chmod 0600 /swapfile

2.4)راه اندازی فایل swapبا دستور:

mkswap /swapfile


2.5)برای فعال کردن فایل مبادله بلافاصله اما نه به طور خودکار در زمان بوت شدن:

swapon /swapfile

2.6)برای فعال سازی آن در زمان بوت شدن، ویرایش / etc / fstab را برای ورود به زیر وارد کنید:

/swapfile          swap            swap    defaults        0 0

دفعه بعدی که سیستم بوت میشود فایل swap جدید را فعال میکند.

2.7)تست اینکه فایل swap درست ایجاد شده است:

cat /proc/swaps
یا

free




3)گسترش فایل موجود در LVM23.1)غیر فعال کردن swaping برای حجم منطقی مرتبط:

swapoff -v /dev/VolGroup00/LogVol01

3.2)حجم منطقی LVM2 را با 256 مگابایت تغییر دهید:

lvm lvresize /dev/VolGroup00/LogVol01 -L +256M

3.3)فضای swap جدید را فرمت کنید:

mkswap /dev/VolGroup00/LogVol01

3.4)جلوی حجم منطقی را فعال کنید:

swapon -va

3.5)تست اینکه حجم منطقی به درستی گسترش یافته است:

cat /proc/swaps
یا

free

تهیه کننده:
میلاد رهبری

منابع:

https://access.redhat.com/documentation/en-us/red_hat_enterprise_linux/5/html/deployment_guide/ch-swapspace#s1-swap-what-is

https://access.redhat.com/documentation/en-us/red_hat_enterprise_linux/5/html/deployment_guide/s1-swap-adding#s2-swap-creating-file

چگونه از ramdisk در linux استفاده کنیم؟

اگر شما نیاز به افزایش سرعت داده هایی که در سرور های Data Center  لینوکس  نوشته و ذخیره میکنید دارید ، یک Ramdisk ممکن است همان چیزی باشد که به آن احتیاج دارید در اینجا چگونگی ایجاد ،نصب و پشتیبان گیری از آن را توضیح خواهیم داد:

1.ایجاد:

اولین کاری که باید انجام دهید ایجاد پوشه ای ست که در نصب Ramdisk  از ان استفاده خواهد شد.

من پوشه ی   media/ramdisk /  را ایجاد کردم ،برای این کار ترمینال را باز کنید و این دستور را بنویسید:

   sudo   mkdir    -p      /media/ramdisk 

شما میتوانید نام پوشه را هر چیزی که دوست دارید انتخاب کنید و همچنین در هر دایرکتوری که میخواهید آن را ایجاد کنید .

من media/  را انتخاب کردم چون همان جاییست که درایو  های پیشفرض در صورت ایجاد در آن خواهند بود.

2. نصب:

حا ل ما یک دایرکتوری تازه ایجاد شده را به یک فضای ذخیره سازی موقت سوق میدهیم برای ین کار از این دستور استفاده کنید :

sudo   mount   -t    tmpfs   -o   size = 2048 M 

tmpfs      /media/ramdisk 

شما میتوانید نطقه اتصال و سایز را متناسب با نیاز خود تنظیم کنید در مثال بالا من  20 گیگا بابت  از Ram  را نصب کردم برای اینکه به عنوان سیستم فایل های موقت media/ramdisk/  استفاده شود .

دایرکتوری نصب شده حالا برای استفاده در اختیار شماست .

زمانی که کار شما با ramdisk  تمام شد میتواند آنرا مطابق دستور زیر حذف کنید :

sudo     unmount   /media/ramdisk

اگر بخواهید ramdisk  در هنگام بوت شدن به طور خودکار ایجاد شود چه باید بکنید؟؟

    این را میتوان با کمک etc /fstab / انجام داد:

این فایل را باز کنید و موارد زیر را اضافه کنید:

nano    /media/ramdisk    tmpfs  

nodev , nosuid , neoXec , nodiratime , size = 2048 M 00

ذخیره کنید و فایل را ببندید .

حالا می توانید فایل جدید را با دستور زبر تست کنید اگر خطایی نبود کارتان را به خوبی انجام داده اید :

/etc/fstab

3. پشتیبان گیری:

چون ما با حافظه ی غیر ماندگار سرو کار داریم میخواهیم یک پشتیبان گیری منظم انجام دهیم

میتوانیم یک Bash script  ساده برای این کار بنویسیم :

#!bin/bash

Cp   -ru   /media/ramdisk/BACKUP/PATH

ذخیره کنید و خارج شوید. من نامش را  root/ramdisk-backup.sh/  گذاشتم.

مجوز های اجرایی را با کد زیر بدهید:

chmod    u+x    ramdisk_backup.sh

نیاز به ایجاد یک crontab  داریم:

crontab    -e 

بعد 

*/15 * * * *  /root/ramdisk_backup.sh 

crontab وارد شده اطلاعات ramdisk  شما را هر 15 دقیقه یک بار پشتیبان گیری میکند حال اگر برق شما قطع شد و یا دستگاهتان خاموش شود اطلاعات را از دست نخواهید داد.

فاطمه حق نظری 

941832212

منبع :

https://www.techrepublic.com/article/how-to-use-a-ramdisk-on-linux/

How to Easily Hide the Unity Launcher in Ubuntu 14.04

شما ممکن است از Launcher Unity در اوبونتو 14.04 استفاده کنید، اما ممکن است آن را دوست داشته باشید که بر روی دسکتاپ شما قرار گیرد. با این وجود، راه اندازی Unity Launcher به طور خودکار زمانی که از آن استفاده نمی کنید پنهان می شوید.

توجه: اگر از Ubuntu 14.04 از یک ماشین مجازی استفاده می کنید، می توانید لانچر را مخفی کنید اما با حرکت دادن ماوس به سمت چپ یا گوشه سمت چپ بالای صفحه، نمی توانید دوباره آن را نشان دهید. ما این را با استفاده از VirtualBox آزمایش کردیم. پایان مقاله برای گزینه دیگری را مشاهده کنید تا پرتاب یونیت فضای کمتری بر روی صفحه نمایش بگذارد.

برای اینکه Unity Launcher به طور خودکار پنهان شود، روی منوی سیستم در گوشه سمت راست بالای صفحه در بالای صفحه کلیک کنید. "تنظیمات سیستم" را از منوی کشویی انتخاب کنید.

کادر محاوره ای "system setting " نمایش داده می شود. در بخش «Personal» روی «Appearance» کلیک کنید.

روی صفحه "Appearance" روی تب "Behavior" کلیک کنید.

در سمت راست زبانه «Behavior» یک سوئیچ روشن / خاموش وجود دارد. روی سوئیچ کلیک کنید تا روشن شود

سوئیچ روشن / خاموش نیز نارنجی تبدیل می شود. گزینه های اضافی برای چگونگی نشان دادن پنهان Unity Launcher در بخش "Auto-hide the Launcher" در برگه "Behavior" در دسترس است. در زیر "محل آشکارسازی" را انتخاب کنید که آیا می خواهید ماوس را به هر مکان در سمت چپ یا فقط به سمت بالا سمت چپ صفحه بکشید تا نشانگر Unity Launcher را نشان دهد. برای تغییر حساسیت محل آشکارسازی از کشویی کشف حساسیت استفاده کنید.

هنگامی که تنظیمات خود را انتخاب کرده اید، کادر محاوره ای "تنظیمات" را با کلیک روی دکمه "X" در گوشه بالا سمت چپ کادر محاوره ای بسته کنید.

زهرا هاشم زاده 941832244