تنظیم سرور DNS در CentOS 7

تنظیم سرور DNS  در CentOS 7 :                                                                                                                                                                 

  DNS نام سرور های میزبان یا URL را به IP آدرس ترجمه میکند.برای مثال اگر ما در مرورگر تایپ کنیم www.unixmen.com، سرور DNS نام دامنه را به آدرس IP مرتبط آن ترجمه میکند. از آنجایی که برای ما سخت است آدرس های IP را همیشه به یاد داشته باشیم سرور های DNS برای ترجمه نام های میزبان مانند www.unixmen.com به 173.xxx.xx.xxx استفاده میشوند . بعد از آن بجای حفظ آدرس IPنام دامنه بخاطر میسپاریم که ساده تراست.  آموزش های موجود دراین پست به شماکمک میکند تا یک سرور DND محای را برروی CentOS 7 خود تنظیم کنید.

نصب DNS سرور:

توضیح سناریو: در این آموزش از سه گره استفاده خواهیم کرد؛ یکی از آن ها بعنوان سرور اصلی DNS عمل میکند، سیستم دوم بعنوان DNS دوم و سومین DNS بعنوان DNS مشتری ما خواهد بود.این ها اطلاعات این سه سرور میباشد:

سرور DNS اصلی(master).1

Operating System     : CentOS 7 minimal server
Hostname             : masterdns.unixmen.local
IP Address           : 192.168.1.101/24


سرورDNS دوم(Slave).2
 Operating System     : CentOS 7 minimal server
Hostname             : secondarydns.unixmen.local
IP Address           : 192.168.1.102/24


اطلاعات مشتری.3
Operating System     : CentOS 6.5 Desktop
  Hostname             : client.unixmen.local
IP Address           : 192.168.1.103/24

1.راه اندازی DNS اصلی(master):

yum  install  bind  bind-utils  -y

                                                                                     

فایل ‘/etc/named.conf’ را ویرایش کنید:

vi /etc/named.conf

 
خطوطی که پررنگ نوشته شده اند را به متن اضافه کنید:

و متن زیر را در انتهای متن اضافه کنید:

ایجاد منطقه پیشرو:

vi /var/named/forward.unixmen

حال متن زیر را در پنجره باز شده وارد کنید: 

ا


ایجاد منطقه معکوس:  

vi /var/named/reverse.unixmen

حال متن زیر را در پنجره مشابه بازشده وارد کنید:

سرویس DNS را فعال و شروع کنید :

systemctl enable named

systemctl start named

پیکر بندی و restart فایروال:

firewall-cmd --permanent --add-port=53/tcp
firewall-cmd --permanent --add-port=53/udp
firewall-cmd --reload

پیکربندی مجوزها، مالکیت و SELinux :

تست پیکربندی DNS و فایل های منطقه برای اطمینان از عدم خطا:

اطلاعت سرور DNS را در فایل پیکربندی رایط شبکه خود وارد کنید:

vi /etc/sysconfig/network-scripts/ifcfg-enp0s3

متن زیر را درپنجره باز شده تایپ کنید:

فایل /etc/resolv.conf را ویرایش کنید :

vi /etc/resolv.conf

آدرس IP سرور را وارد کنید:

2.سرور DNS ثانویه(slave) را راه اندازی کنید:

               

پیکربندی DNS سرور ثانویه(slave):

فایل  ‘/etc/named.conf’ را ویرایش کنید:

vi /etc/named.conf

 

خطوطی که پرنگ نوشته شده اند را اضافه کنید:

متن زیر را درانتهای فایل بنویسید:

    

DNS سرور را فعال کنید : 

systemctl enable named
systemctl start named

اطلاعات مربوط به DNS سرور را وارد کنید:

vi /etc/sysconfig/network-scripts/ifcfg-enp0s3

در پنجره باز شده دستورات زیر را وارد کنید:

فایل /etc/resolv.conf را ویرایش کنید:

vi /etc/resolv.conf

آدرس های IP زیر را وارد کنید :

nameserver      192.168.1.101
nameserver      192.168.1.102

پیکر بندی و restart فایروال :

firewall-cmd --permanent --add-port=53/tcp
firewall-cmd --reload

پیکربندی مجوزها، مالکیت و SELinux :

            

3.پیکربندی سرور DNS مشتری :

اطلاعات سرور DNS را در فایل ‘/etc/resolv.conf’ وارد کنید:                        

vi /etc/resolv.conf

درپنجره باز شده خطوط زیر را نویسید :

Generated by NetworkManager#
search unixmen.local
nameserver 192.168.1.101
nameserver 192.168.1.102

در آخر سیستم را یک بار restart کنید.

کار تنظیمات به اتمام رسید اکنون سرورهای اصلی و ثانویه DNS آماده بکارهستتند.

---

لینک سایت :

https://www.unixmen.com/setting-dns-server-centos-7/

کیمیارستمی 941831220

"چگونه یک سیستم عامل را اجرا می کنید؟"

"چگونه یک سیستم عامل را اجرا می کنید؟"

ممکن است یک سوال ساده به نظر برسد، چون اکثر ما عادت به سرکشی دررایانه ها و سیستم هایمان را داریم. با این حال، این مدل رایج تنها یک راه برای اجرای یک سیستم عامل است. به عنوان یکی از بزرگترین نقاط قوت لینوکس، همه کاره بودن آن است، لینوکس بیشترین روش ها و محیط را برای اجرای آن ارائه می دهد.

برای استفاده تمام و کمال از قدرت لینوکس و کشف قابلیت‌هایی که حتی ممکن است به ذهن شما نیز نرسد، بهتر است تا نیم نگاهی به استفاده از روش‌های غیرمتعارف‌تر داشته باشید. علی‌الخصوص روش‌هایی که ظاهرا حتی نیاز به نصب چیزی بر روی هارد کامپیوتر نیز ندارند.

ما این را زنده خواهیم کرد!

بوت زنده یک راه حل مشهور و شگفت آوری برای تجربه کامل در لینوکس است. هارد دیسک ها اکثرا در جایی که سیستم عامل ها ساکن هستند وجود دارند، آنها در واقع می توانند به اکثر رسانه های اصلی ذخیره سازی، از جمله سی دی، دی وی دی و درایو USB فلش نصب شوند. هنگامی که یک سیستم عامل به بعضی دستگاهها غیر از یک هارد دیسک داخلی رایانه نصب شده است و پس از آن به جای آن درایو درایو راه اندازی میشود، آن را «بوت زنده» یا «اجرای زنده» اجرا میکند. در زمان بوت، کاربر به سادگی منبع ذخیره سازی خارجی را برای سخت افزار انتخاب می کند تا اطلاعات بوت را جستجو کند. در صورت پیدا کردن، کامپیوتر زیر دستورالعمل های بوت دستگاه خارجی را دنبال می کند، عمدتا درایو درایو را نادیده می گیرد تا بار بعدی که کاربر به طور معمول بوت می کند.

اکثر توزیعهای اصلی لینوکس راهی برای اجرای جلسه زنده را به عنوان راهی برای آزمایش آنها ارائه می دهند. جلسه زنده هر فعالیت کاربر را ذخیره نمی کند و پس از هر خاموش شدن سیستم، وضعیت پیش فرض پاک می شود. هرچند، برای آزمایش بیشتر توزیع از لینوکس استفاده می شود. یک برنامه کاربردی برای اجرای سیستم تعمیراتی است که به طور سیستماتیک (معمولا لینوکس) به طور ناخوشایندی رخ می دهد. اگر یک بروزرسانی یا پیکربندی سیستم بر روی سیستم  غیرقابل بوت شدن راه اندازی کرد، بایستی سیستم پشتیبان کامل شود یا هارد دیسک فایل های فرعی را نگه دارد، تنها راه اندازی سیستم زنده و تعمیر و نگهداری بر روی درایو مجتمع است .

در این موارد و مشابه، درایو درایو را نمی توان با دستکاری و یا اصلاح در حالی که سیستم ذخیره شده بر روی آن در حال اجرا است نگه داشت.

لینوکس تقریبا در همه جا...!

یکی دیگر از رویکردهای اجرای لینوکس برای مقاصد تقاضای بیشتر، اجرای یک ماشین مجازی در یک سیستم عامل دیگر است. یک ماشین مجازی یا VM، اساسا یک کامپیوتر کوچک است که درون کامپیوتر دیگری کار می کند و در یک پرونده بزرگ قرار دارد. برای اجرای VM، کاربران به سادگی یک برنامه Hypervisor (نوعی پرتاب برای VM) را نصب می کنند، یک فایل تصویری سیستم عامل لینوکس دانلود شده (معمولا با فرمت فایل «.iso» پایان می یابد) و از طریق فرایند راه اندازی پیاده می شود. بسیاری از تنظیمات را می توان در پیش فرض آنها قرار داد، اما موارد کلیدی برای پیکربندی مقدار RAM و ذخیره سازی هارد درایو برای اجاره به VM است. خوشبختانه، از آنجا که لینوکس دارای رد پای نور است، شما مجبور نیستید این مقدار بسیار بالا را تنظیم کنید: 2 گیگابایت رم و 16 گیگابایت فضای ذخیره سازی باید برای VM بسیار زیاد می باشد.

پس این چیزی که پیشنهاد می کنید یک سیستم زنده نیست؟ اول، در حالی که سیستم های زنده موقت هستند، VM ها می توانند اطلاعات ذخیره شده بر روی آنها را حفظ کنند. این عالی است اگر شما می خواهید VM Linux خود را برای یک مورد خاص استفاده کنید، مانند توسعه نرم افزار یا حتی امنیت. هنگامی که برای توسعه استفاده می شود، لینوکس VM به شما پایه ی جامد سوئیت های برنامه نویسی لینوکس و ابزارهای برنامه نویسی را می دهد و به شما امکان می دهد پروژه های خود را درست در VM ذخیره کنید تا همه چیز را سازماندهی کنید. اگر امنیت هدف شما باشد، VM های لینوکس به شما اجازه می دهند یک لایه اضافی را بین یک خطر بالقوه و سیستم خود قرار دهید. اگر مرورگرتان از VM است، یک برنامه مخرب مجبور است نه تنها سیستم مجازی لینوکس خود را، بلکه همچنین Hypervisor - و سپس سیستم میزبان خود را، یک ویژگی فنی بیش از همه از جمله متخصصان متخصص و متخصص است. دوم، شما می توانید VM خود را بر اساس تقاضا از سیستم میزبان خود شروع کنید، بدون نیاز به آن , ان را خاموش کنید و دوباره آن را راه اندازی کنید. هنگامی که شما به آن نیاز دارید، می توانید VM را سریعا بردارید و هنگامی که تمام شد، شما آن را خاموش کرده و به آنچه قبلا انجام دادید بروید.

سیستم میزبان شما به طور معمول در حال اجرا است، در حالی که VM در حال اجرا است، بنابراین شما می توانید به طور همزمان در هر سیستم مشغول به کار باشید.

به من نگاه کن، بدون نصب!

امیدوارم که این پرینت مختصر در مورد انواع سیستمهایی که شما می توانید اجرا کنید به شما برخی از ایده ها را برای گسترش مدل های استفاده شما داده است.

بهترین بخش این است که اگر مطمئن نیستید که چگونه اینها میتواند کمک کند، بوت شدن زنده و ماشینهای مجازی را برای آزمایش امتحان کنید در این مرحله آسیبی نمیزنند.

فاطمه خوش کام

941831216

https://www.linuxinsider.com/story/Take-Linux-and-Run-With-It-84951.html

آموزش نصب Zpanel روی CentOS 6

Zpanel یکی از پرطرفدارترین پنل های مورد استفاده برای وب هاستینگ می باشد. Zpanel یک کنترل پنل کامل است که با محیط مدیریت ساده بسیار مورد استفاده کاربران قرار می گیرد. این کنترل پنل دارای نسخه های متفاوتی است که می توان آن را در سیستم عامل های لینوکس ، ویندوز و مک نصب کرد. زبان این کنترل پنل PHP می باشد. 

قابلیت و مزایای Zpanel

1- متن باز بودن ( Open source )

2- پشتیبانی از Apache و Nginx

3- پشتیبانی از MySQL

4- دارای Webalizer

5- سرویس ایمیل RoundCube

6- پشتیبانی از phpMyAdmin

7- ابزار تهیه نسخه پشتیبان

8- کنترل کامل DNS

9- دارای Cron Manager

10- محافظت از پسورد ها

11- رمزگذاری اکانت ها

پس از آشنایی با Zpanel و قابلیت های آن ، در ادامه با آموزش نصب Zpanel روی CentOS 6 در خدمت شما خواهیم بود. 

دقت داشته باشید Zpanel تنها در سیستمی نصب می شود که Clean باشد. به این معنا که از قبل سرویس های مربوط به وب مانند Apache  و یا MySQL نباید نصب باشند. اگر از قبل آنها را نصب کرده اید در ادامه روش حذف آن ها را توضیح خواهیم داد.

مرحله اول نصب پیش نیاز ها می باشد

Zpanel برای نصب، از پکیج های مخزن EPEL استفاده می کند، پس قبل از نصب ، باید مخزن EPEL را نصب کرده و پس از آن تنظیمات مربوطه را اعمال کنید. 

1- ابتدا وارد محیط ترمینال لینوکس خود شوید.

2- توسط دستور زیر، مخزن EPEL را دانلود کنید.

wget http://download.fedoraproject.org/pub/epel/6/x86_64/epel-release-6-8.noarch.rpm

3- پس از نصب توسط دستور زیر EPEL را نصب کنید.

rpm -ivh epel-release-6-8.noarch.rpm

4- سپس فایل epel.repo را با یک ویرایشگر باز کنید.

vi /etc/yum.repos.d/epel.repo

5- در خط چهارم در ابتدای آدرس، عبارت https را به http تغییر دهید.

یاداوری: پس از تغییر یک بار دکمه Esc را زده و سپس عبارت wq: را تایپ کنید تا تغییرات ذخیره گردد و از محیط ویرایشگر خارج شوید.

7- در صورتی که پکیج Apache و یا MySQL را بر روی CentOS 6 خود نصب دارید آن ها را حذف کنید.

– ابتدا دستورات زیر را وارد کنید تا سرویس ها متوقف شوند.

service httpd stop
service mysqld stop

– سپس دستورات زیر را جهت حذف آن ها وارد کنید.

yum remove httpd
yum remove mysql mysql-server

بهتر است پس از حذف کامل این سرویس ها یک بار لینوکس خود را ریبوت کنید.

حال می خواهیم دانلود و نصب Zpanel را شروع کنیم

8- پس از انجام مراحل ذکر شده، دستور زیر را جهت دانلود Zpanel وارد کنید.

- برای CentOS 6 64bit دستور زیر را وارد کنید.

wget -O installer-10-1-0-centos-64.sh.x https://github.com/zpanel/zpanelx/releases/download/10.1.0_orig/installer-10-1-0-centos-64.sh.x

- برای CentOS 6 32bit دستور زیر را وارد کنید.

wget -O installer-10-1-0-centos-32.sh.x https://github.com/zpanel/zpanelx/releases/download/10.1.0_orig/installer-10-1-0-centos-32.sh.x

9- دستور زیر را وارد کنید تا دسترسی اجرای کامل اسکریپت را بدهید.

- برای CentOS 6 64bit دستور زیر را وارد کنید.

chmod +x installer-10-1-0-centos-64.sh.x

- برای CentOS 6 32bit دستور زیر را وارد کنید.

chmod +x installer-10-1-0-centos-32.sh.x

10- سپس به شکل زیر دستور زیر را جهت نصب وارد کنید.

- برای CentOS 6 64bit دستور زیر را وارد کنید.

./installer-10-1-0-centos-64.sh.x

- برای CentOS 6 32bit دستور زیر را وارد کنید.

./installer-10-1-0-centos-32.sh.x

11- در ابتدای نصب 4 سوال از شما پرسیده می شود که به طور کامل به آنها پاسخ دهید.

- سوال اول: اطمینان از نصب Zpanel و نشان دادن Licence Agreement مربوط به GPL که باید y را بزنید.

– سوال دوم : منطقه زمانی خود را مشخص کنید.

– سوال سوم : نام FQDN سرورتان را وارد کنید.

– سوال چهارم : آدرس IP سرور خود را وارد کنید.

دقت داشته باشید Zpanel در صورت امکان، جواب تمام سوالات بالا را به صورت خودکار وارد کرده و تنها در صورت صحیح بودن آن، شما با کلید Enter آن را تایید کنید.

12- منتظر شوید تا Zpanel نصب گردد.

یوزر پیش فرض ورود به محیط کاربری کنترل پنل، Zadmin است.

14- حال یک مرورگر باز کرده و آی پی سرور خود را وارد کنید تا صفحه لاگین برای شما باز شود.

نمونه ای کنترل پنل Zpanel را در تصویر زیر مشاهده می کنید

با تشکر از توجه شما

________________________________________________________________________________________________________________

تهیه کنندگان: مهسا علیوردی زاده (شماره دانشجویی: 941831232) ، امین فرزامی کیا (شماره دانشجویی: 941831235)

منبع: https://azaronline.com/blog

به دسکتاپ لینوکس خود احساس جشن کریسمس با این تصاویر پس زمینه توکس بدهید

میخواهید به دکستاپ خود حس یک جشن بدهید ؟

نحوه پاک کردن تاریخچه خط فرمان BASH در لینوکس

 

تاریخچه bash تمام دستورات اجرا شده توسط کاربر در خط فرمان لینوکس را نگه می دارد. این به شما این امکان را می دهد که به راحتی با استفاده از کلیدهای "جهت بالا" یا "جهت پایین" دستورات قبلی اجرا شده را اجرا کنید تا از طریق فایل تاریخچه فرمان حرکت کنید.

در این مقاله، ما دو روش ساده برای پاک کردن تاریخچه خط فرمان خود را در سیستم لینوکس نشان می دهیم.